🌹. ఓషో రోజువారీ ధ్యానాలు - 104 / Osho Daily Meditations - 104 🌹
✍️. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🍀 104. దాదాపు పిచ్చి 🍀
🕉 అన్వేషకుడిగా మారడం అంటే ప్రపంచానికి సంబంధించినంత వరకు దాదాపు పిచ్చిగా మారడమే. కాబట్టి మీరు పిచ్చిలోకి ప్రవేశిస్తున్నారు. కానీ ఆ పిచ్చి ఒక్కటే తెలివిగలది! 🕉
ప్రేమ భాషని మరిచిపోయిన మన దుస్థితి. ప్రేమ భాషని మనం మరచిపోవడానికి కారణం మనం హేతువుతో చాలా గుర్తింపు పొందడం. కారణంతో ఏదీ తప్పు లేదు, కానీ ఇది గుత్తాధిపత్య ధోరణిని కలిగి ఉంది. ఇది మీ జీవుడి మొత్తానికి అతుక్కుంటుంది. అప్పుడు అనుభూతి ఇబ్బంది పడుతుంది- అనుభూతి అలమటిస్తుంది-మరియు మీరు పూర్తిగా అనుభూతిని మరచిపోతారు. కనుక ఇది తగ్గిపోతూ ఉంటుంది, మరియు ఆ చనిపోయిన అనుభూతి చనిపోయిన బరువుగా మారుతుంది; ఆ ఫీలింగ్ డెడ్ హార్ట్ అవుతుంది. అప్పుడు ఏదో ఒకవిధంగా తనను తాను లాగుకుంటూ వెళ్లవచ్చు-అది ఎల్లప్పుడూ 'ఏదో ఒకవిధంగా' ఉంటుంది. ఆకర్షణ ఉండదు, మాయాజాలం ఉండదు, ఎందుకంటే ప్రేమ లేకుండా జీవితంలో మాయాజాలం ఉండదు.
మరియు కవిత్వం కూడా ఉండదు; జీవితం గద్యంగా, చదునుగా ఉంటుంది. అవును, దీనికి వ్యాకరణం ఉంటుంది, కానీ ఇందులో పాట ఉండదు. దానికి ఒక నిర్మాణం ఉంటుంది, కానీ దానికి పదార్ధం ఉండదు. కారణం నుండి అనుభూతికి మారడం మరియు సమతుల్యతను తీసుకురావడానికి ప్రయత్నించడం వల్ల కలిగే ప్రమాదం నిజంగా ధైర్యం ఉన్న వ్యక్తులకు మాత్రమే - పిచ్చి వ్యక్తులకు మాత్రమే-ఎందుకంటే ప్రవేశ ధర మీ హేతుబద్ధమైన మనస్సు, మీ తర్కం-ఆధిపత్యం తప్ప మరొకటి కాదు. మనస్సు, మీ గణితశాస్త్ర ఆధిపత్యం కలిగిన మనస్సు. ఆ వైఖరి విడనాడినప్పుడు, గద్యం ఇకపై కేంద్రంగా ఉండదు, కానీ కవిత్వం; ప్రయోజనం ఇకపై కేంద్రం కాదు, కానీ ఆట; డబ్బు కేంద్రం కాదు, కానీ ధ్యానం; అధికారం కేంద్రం కాదు, కానీ సరళత, స్వాధీనత లేనితనం, జీవితం యొక్క పరిపూర్ణ ఆనందం- దాదాపు ఒక పిచ్చి.
కొనసాగుతుంది...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 Osho Daily Meditations - 104 🌹
📚. Prasad Bharadwaj
🍀 104. ALMOST MAD 🍀
🕉 To become a seeker is almost to become mad as far as the world is concerned. So you are entering into madness. But that madness is the only sanity there is! 🕉
Our misery is that we have forgotten the language of love. The reason we have forgotten the language of love is that we have become too identified with reason. Nothing is wrong with reason, but it has a tendency to monopolize. It clings to the whole of your being. Then feeling suffers-feeling is starved-and by and by you forget about feeling completely. So it goes on shrinking and shrinking, and that dead feeling becomes a dead weight; that feeling becomes a dead heart. Then one can go on pulling oneself along somehow-it will always be "somehow." There will be no charm, no magic, because without love there is no magic in life.
And there will be no poetry either; life will be all prose, flat. Yes, it will have grammar, but it will not have a song in it. It will have a structure, but it will not have substance. The risk of moving from reason to feeling, and trying to bring a balance, is something only for those people who are really courageous-for mad people only-because the price of admittance is nothing but your reason-dominated mind, your logic-dominated mind, your mathematically dominated mind. When that attitude is dropped, prose is no longer at the center, but poetry; purpose no longer at the center, but play; money no longer at the center, but meditation; power no longer at the center, but simplicity, nonpossessiveness, a sheer joy of life-almost a madness.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Comments