🌹. శ్రీమద్భగవద్గీత - 316 / Bhagavad-Gita - 316 🌹
✍️. శ్రీ ప్రభుపాద, 📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. 8వ అధ్యాయము - అక్షరబ్రహ్మ యోగం - 06 🌴
06. యం యం వాపి స్మరన్ భావం త్యజత్యన్తే కలేవరమ్ |
తం తమేవైతి కొన్తేయ సదా తద్భావభావిత: ||
🌷. తాత్పర్యం :
ఓ కౌంతేయా! దేహమును త్యజించునపుడు మనుజుడు ఏ భావమును స్మరించునో అదే భావమును అతడు నిశ్చయముగా పొందును.
🌷. భాష్యము :
అతిక్లిష్టమైన మరణసమయమున మనుజుడు తన భావమును మార్చుకొను విధానము ఇచ్చట వివరింపబడినది. జీవితారంభమున శ్రీకృష్ణుని తలచుచు శరీరమును విడుచువాడు ఆ భగవానుని దివ్యభావమునే పొందగలడు. కాని కృష్ణునకు అన్యమైనదానిని చింతించువాడు సైతము అదే దివ్యస్థితిని పొందగలడనుట ఏమాత్రము సత్యము కాదు. ఈ విషయమును ప్రతియొక్కరు అతిజాగ్రత్తతో గమనింపవలెను. కాని మనస్సు సరియైన స్థితిలో నుండగా మరణించుట ఎట్లు సంభవము? ఉదాహరణమునకు భరతమహారాజు మహానుభావుడే అయినను అంత్యకాలమున ఒక జింకను తలచినందున తదుపరి జన్మలో జింకదేహమును పొందవలసివచ్చెను. జింకదేహములో అతడు పూర్వజన్మ స్మృతులను కలిగియున్నను ఆ జంతుశరీరముననే కొనసాగవలసివచ్చెను. జీవితకాలము నాటి ఆలోచనలే ప్రోగుపడి మరణసమయమున మనుజుని ఆలోచనలను ప్రభావితము చేయును గనుక, ప్రస్తుత దేహమే తరువాతి దేహమును తయారు చేయుచున్నదని పలుకవచ్చును.
అనగా ప్రస్తుత జన్మమున సత్త్వగుణమున నిలిచి సదా శ్రీకృష్ణుని తలచినచో అంత్యకాలమున శ్రీకృష్ణుని స్మరించుట ఎవ్వరికైనను సాధ్యము కాగలదు. అదియే దివ్యమైన శ్రీకృష్ణుని ధామము చేరుటకు మనుజునికి తోడ్పడును. అనగా మనుజడు దివ్యమైన శ్రీకృష్ణసేవలో సంపూర్ణముగా నిమగ్నుడైనచో అతని తరువాతి దేహము దివ్యమే(ఆధ్యాత్మికమే) కాగలదు గాని భౌతికము కాజాలదు. కనుక హరే కృష్ణ హరే కృష్ణ కృష్ణ కృష్ణ హరే హరే / హరే రామ హరే రామ రామ రామ హరే హరే యను మాహామంత్ర కీర్తనమే అంత్యకాలమున మనుజుని స్థితిని జయప్రదముగా మార్చుటకు ఉత్తమవిధానమై యున్నది.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 Bhagavad-Gita as It is - 316 🌹
✍️ Sri Prabhupada, 📚 Prasad Bharadwaj
🌴 Chapter 8 - Akshara Brahma Yoga - 06 🌴
06. yaṁ yaṁ vāpi smaran bhāvaṁ tyajaty ante kalevaram
taṁ tam evaiti kaunteya sadā tad-bhāva-bhāvitaḥ
🌷 Translation :
Whatever state of being one remembers when he quits his body, O son of Kuntī, that state he will attain without fail.
🌹 Purport :
The process of changing one’s nature at the critical moment of death is here explained. A person who at the end of his life quits his body thinking of Kṛṣṇa attains the transcendental nature of the Supreme Lord, but it is not true that a person who thinks of something other than Kṛṣṇa attains the same transcendental state. This is a point we should note very carefully. How can one die in the proper state of mind? Mahārāja Bharata, although a great personality, thought of a deer at the end of his life, and so in his next life he was transferred into the body of a deer. Although as a deer he remembered his past activities, he had to accept that animal body. Of course, one’s thoughts during the course of one’s life accumulate to influence one’s thoughts at the moment of death, so this life creates one’s next life.
If in one’s present life one lives in the mode of goodness and always thinks of Kṛṣṇa, it is possible for one to remember Kṛṣṇa at the end of one’s life. That will help one be transferred to the transcendental nature of Kṛṣṇa. If one is transcendentally absorbed in Kṛṣṇa’s service, then his next body will be transcendental (spiritual), not material. Therefore the chanting of Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare is the best process for successfully changing one’s state of being at the end of one’s life.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Comments